WYCENA PRZEDSIĘBIORSTWA
Metody majątkowe
Metody majątkowe
+ Metoda wartości księgowej netto (WKN)
Wartość księgowa majątku przedsiębiorstwa zawarta jest w każdym bilansie, jej ustalenie polega na zmniejszeniu aktywów o wszelkiego rodzaju zobowiązania krótko i długookresowe. Metoda ta rzadko odzwierciedla rzeczywistą wartość przedsiębiorstwa z powodu:
- historycznego charakteru cen (inflacja sprawia ze ceny nabycia środków trwałych nie uwzględniają zmian siły nabywczej pieniądza),
- różnicy pomiędzy zużyciem ewidencyjnym a zużyciem fizycznym i ekonomicznym,
- szacowania wartości majątku w sposób arbitralny przez zespoły dokonujące wyceny.
+ Metoda skorygowanej wartości aktywów netto (SWKN)
Metoda skorygowanej wartości aktywów netto jest rozwinięciem i udoskonaleniem metody wartości księgowej netto. Z uwagi na fakt, iż wycena aktywów i pasywów na potrzeby bilansu niejednokrotnie różni się od wyceny rynkowej tych wielkości, często niezbędne jest przeszacowanie poszczególnych składników aktywów i pasywów, czyli określenie ich wartości rynkowej. Po dokonaniu niezbędnych korekt, wartość przedsiębiorstwa liczy się tak jak w przypadku wyceny metodą księgową.
Metoda dochodowa
Metoda dyskontowa - opis metody
Najbardziej precyzyjnym narzędziem oceny opłacalności przedsięwzięć rozwojowych są dyskontowe metody rachunku ekonomicznego. Uwzględniają one, w przeciwieństwie do prostych metod oceny, rozłożenie w czasie przewidywanych wpływów i wydatków związanych z badaną inwestycją. Służy temu wykorzystanie techniki dyskonta, która pozwala sprowadzić do porównywalności nakłady i efekty realizowane w różnych okresach czasu. Określenie ich wartości teraźniejszej, to jest zaktualizowanej na moment przeprowadzenia oceny, stanowi podstawę dalszego wnioskowania. Metody dyskontowe dają możliwość objęcia oceną całego okresu funkcjonowania przedsięwzięcia, a więc zarówno okresu jego realizacji, jak tez pełnego okresu, w którym przewiduje się osiąganie efektów. Sprzyja to dokładności oceny, narzuca jednak konieczność oszacowania wielkości wpływów i wydatków w całym okresie objętym rachunkiem. Podstawowe znaczenie ma przy tym oparcie tego szacunku na wnikliwych badaniach, dotyczących zarówno uwarunkowań związanych z charakterem rozpatrywanych przedsięwzięć rozwojowych, jak i partycypacji przyszłych warunków działania firmy. Wraz z wydłużeniem okresu objętego rachunkiem szacunek ten staje się coraz trudniejszy z uwagi na rosnącą niepewność co do przewidywanej sytuacji rynkowej. Trudności te wzrastają znacznie w nieustabilizowanej gospodarce, charakteryzującej się dużą zmiennością parametrów ekonomicznych i innych warunków funkcjonowania przedsiębiorstwa. Jednakże ustalenia poczynione na tym etapie badań determinują w zasadniczym stopniu dokładność przeprowadzonego na ich podstawie rachunku ekonomicznego. Wpływają zatem na słuszność decyzji dotyczących rozwoju firmy.
Do najczęściej stosowanej w praktyce dyskontowych metod rachunku ekonomicznego należy metoda wartości zaktualizowanej netto NPV. Pozwala ona określić obecną wartość wpływów i wydatków pieniężnych związanych z realizacja ocenianego przedsięwzięcia rozwojowego.
NPV określa się jako sumę, zdyskontowanych oddzielnie dla każdego roku przypływów pieniężnych netto (NCF), zrealizowanych w całym okresie objętym rachunkiem, przy stałym poziomie stopy procentowej (dyskontowej). Wartość ta wyraża się więc, zaktualizowaną na moment dokonywania oceny, wielkość korzyści, jakie rozpatrywane przedsięwzięcie rozwojowe może przynieść firmie. Do obliczenia NPV wykorzystać można następujące równanie:
Do najczęściej stosowanej w praktyce dyskontowych metod rachunku ekonomicznego należy metoda wartości zaktualizowanej netto NPV. Pozwala ona określić obecną wartość wpływów i wydatków pieniężnych związanych z realizacja ocenianego przedsięwzięcia rozwojowego.
NPV określa się jako sumę, zdyskontowanych oddzielnie dla każdego roku przypływów pieniężnych netto (NCF), zrealizowanych w całym okresie objętym rachunkiem, przy stałym poziomie stopy procentowej (dyskontowej). Wartość ta wyraża się więc, zaktualizowaną na moment dokonywania oceny, wielkość korzyści, jakie rozpatrywane przedsięwzięcie rozwojowe może przynieść firmie. Do obliczenia NPV wykorzystać można następujące równanie:
NPV = NCF0 ´ CO 0 + NCF1 ´ CO1 + NCF2 ´ CO2 + .....NCF n ´ CO n
NPV - wartość zaktualizowana netto
NCF - przypływy pieniężne netto w kolejnych latach okresu obliczeniowego
CO - współczynnik dyskontowy dla kolejnych lat okresu obliczeniowego (właściwy dla przyjętego poziomu stopy procentowej)
0,1,2,3.....,n - kolejny rok okresu obliczeniowego
Badane przedsięwzięcie jest opłacalne jeżeli NPV > 0 lub NPV = 0. Dodatnia wartość NPV oznacza bowiem, że stopa rentowności tego przedsiębiorstwa jest wyższa od stopy granicznej, określonej poprzez przyjęta do rachunku stopę procentową. Stąd każda inwestycja charakteryzująca się NPV większą od zera może być zrealizowana, gdyż przyniesie firmie określone korzyści finansowe, a więc podniesie jej wartość. Ujemna NPV świadczy natomiast o niższej od granicznej stopie rentowności przedsięwzięcia. Jego realizacja będzie zatem nieopłacalna z punktu widzenia przedsiębiorstwa.